Τα Βασικά Λιπαντικά που παράγονται ή εισάγονται στην Ευρώπη, πρέπει να καταχωρίζονται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) 1907/2006 (κανονισμός REACH). Η υποχρέωση αυτή αφορά τόσο τους παραγωγούς πρωτογενούς βασικού όσο και τους αναγεννητές.

Στόχος του κανονισμού REACH είναι να εξασφαλίσει την υγεία και την ασφάλεια των χρηστών στην αλυσίδα εφοδιασμού (βιομηχανικούς χρήστες, επαγγελματίες καθώς και καταναλωτές). Το αποτέλεσμα του REACH είναι η δημιουργία εκτεταμένου Δελτίου Δεδομένων Ασφαλείας των καταχωρισμένων χημικών ουσιών.

Σε συνδυασμό με τον κανονισμό REACH, ο κανονισμός (ΕΚ) 1272/2008 (CLP)  θέτει τους όρους για την ταξινόμηση, τις απαιτήσεις επισήμανσης και την κατάλληλη συσκευασία των λιπαντικών προϊόντων, σύμφωνα με τα επικίνδυνα χαρακτηριστικά τους. Ο στόχος είναι να ενημερώσει τους χρήστες στην αλυσίδα εφοδιασμού με ένα επαρκή και κατανοητό τρόπο, για το πιθανό κίνδυνο κατά τη διάρκεια της χρήσης των χημικών προϊόντων.
Με απλά λόγια, η ετικέτα στο δοχείο, παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τη σωστή χρήση των λιπαντικών.

Τόσο η Εθνική νομοθεσία (Νόμος 4042/2012) όσο και Ευρωπαϊκή (Οδηγία 2008/98/ΕΚ), δημιούργησαν το πλαίσιο για τη διαχείριση των αποβλήτων λιπαντικών ελαίων. Παραγωγοί και χρήστες λιπαντικών θα πρέπει να συμμορφωθούν με αυτό το πλαίσιο. Η νομοθεσία, αποδέχεται τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων του κύκλου ζωής και επιβάλλει την ιεράρχηση στη διαχείριση των αποβλήτων:

• Πρόληψη: η πρώτη επιλογή.
• Προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση
• Ανακύκλωση: προς παραγωγή προϊόντων για αρχική χρήση.
• Άλλη ανάκτηση (πχ. για ανάκτηση ενέργειας)
• Απόρριψη/διάθεση: η λιγότερο προτιμώμενη οδός

Δεδομένου ότι (α) τα ΑΛΕ δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για λίπανση και (β) είναι επικίνδυνα απόβλητα, δεν μπορούν  να εφαρμοστούν τα πρώτα δύο στάδια. Έτσι, σύμφωνα με τη νομοθεσία, η ανακύκλωση (επαναδιύλιση) είναι η προτιμώμενη διαδικασία διαχείρισης. Οι παραγωγοί των ΑΛΕ είναι υπεύθυνοι για τη διαχείριση των αποβλήτων τους.